انقلابی سبز در صنعت چرم: راهکارهای نوین برای کاهش آلودگی و حرکت به سوی توسعه پایدار

 

به گزارش پایگاه خبری علوم محیط زیست صنعت چرم به عنوان یکی از ارکان اقتصادی مهم جهان، همواره به دلیل تولید حجم عظیمی از پسماند های مایع و جامد در مراحل مختلف تولید، در زمره صنایع بسیار آلاینده قرار داشته است. بر اساس آمار، برای تولید هر تن چرم، حدود ۸۵۰ کیلوگرم پسماند جامد و ۳۰ متر مکعب پساب آلوده تولید می‌شود که حاوی مقادیر قابل توجهی از نمک، کروم، سولفید و رنگ‌های آزو است.

 

اکنون، پژوهشی جامع توسط تیمی از محققان موسسه تحقیقات مرکزی چرم هند (CSIR-CLRI)، مجموعه‌ای از فناوری‌های سبز را برای مقابله با این چالش بزرگ ارائه کرده است. این راهکارها در تمامی مراحل تولید چرم، از نگهداری اولیه پوست گرفته تا دباغی و رنگ‌آمیزی، قابل اجرا هستند.

 

در مرحله نگهداری پوست، به جای استفاده از مقادیر انبوه نمک (که عامل اصلی افزایش شوری و TDS در پساب است)، روش‌های جایگزینی مانند استفاده از ژل سیلیکا، اسید بوریک و محلول‌ های باکتریوسین معرفی شده‌ اند. این روش‌ها می ‌توانند آلودگی ناشی از کلراید و TDS را تا ۹۵٪ کاهش دهند، بدون آن‌که بر کیفیت نهایی چرم تأثیر منفی بگذارند.

 

در فرآیند دباغی، که معمولاً با استفاده از نمک‌های کروم انجام می‌شود، محققان با استفاده از افزودنی‌ های نوینی مانند “فلسینگ هیدرولیزات” (FH) و “بایوتانین” که از پسماندهای خود صنعت چرم تولید می‌شوند، موفق به افزایش جذب کروم از ۶۵٪ به بیش از ۹۴٪ شده‌اند. این امر نه تنها از هدررفت این ماده ارزشمند جلوگیری می‌کند، بلکه آلودگی پساب را به شکل چشمگیری کاهش می‌دهد.

 

همچنین، در مرحله رنگ‌آمیزی، استفاده از پلیمرهای نانوذره‌ای (NPP) باعث افزایش کارایی جذب رنگ از ۷۰٪ به بیش از ۹۹٪ شده است. برای مدیریت پساب‌های رنگی نیز روش‌های بیوتخریب با استفاده از آنزیم‌هایی مانند آزورداکتاز و لاکاز توسعه یافته ‌اند که قادر به تجزیه کامل رنگ‌های سمی آزو هستند.

 

دکتر جی. کاناگاراج، نویسنده مسئول این مقاله، در این باره می‌گوید: «ادغام این فناوری‌های پاک در خط تولید چرم، نه تنها یک ضرورت محیط‌ زیستی، بلکه یک فرصت اقتصادی برای بازیابی مواد و کاهش هزینه‌ های عملیاتی برای تولیدکنندگان است. این پژوهش نشان می ‌دهد که حرکت به سوی صنعتی سبزتر و پایدارتر کاملاً ممکن است.»

 

این مطالعه نتیجه می‌گیرد که با به کارگیری ترکیبی از این راهکارها، می‌توان به کاهشی چشمگیر در شاخص‌های آلودگی (BOD، COD، TDS) دست یافت و گام بزرگی در راستای استانداردهای محیط‌ زیستی و اقتصاد چرخشی برداشت.

 

لینک مقاله: https://doi.org/10.1016/j.jclepro.2014.11.013